Het einddoel van vandaag is Yachats, een heel klein kustdorp met wat grappige kleine winkeltjes in hele vrolijke kleurtjes geschilderd. Wij slapen in de Drift Inn, in een appartementje met uitzicht op zee. We slapen op de tweede verdieping, aan de zeekant van het kamertje is een groot raam waardoor we een fantastisch uitzicht hebben op de rivier die hier in zee uitkomt en de zee zelf. In dit dorp blijkt ook een brouwerij te zijn waar we natuurlijk even naar binnen wippen nadat we het dorpje hebben uitgekamd en een hoodie voor P hebben gekocht.
We eten in de de Drift Inn, onder begeleiding van live muziek. Niet echt hippe muziek (een dwarsfluit en gitaar worden nou eenmaal niet heel hip) maar het de sfeer in het restaurant is ontspannen en het eten smaakt prima. Op ons kamertje zitten we nog even te relaxen voordat weer op tijd ons bed in duiken. We staan lekker op tijd weer op en na een ontbijtje stappen we weer in de auto. We rijden vandaag voor onze laatste nacht naar een dorp in Washington wat ons veel te weinig tijd geeft om de kustweg goed te bekijken. Maar beter weinig tijd dan helemaal geen tijd dus we gaan op weg. We stoppen toch regelmatig om even van het uitzicht te genieten en zien dat overal langs de kust wandelpaden zijn die je langs de kust leiden of juist een stuk het prachtige binnenland in. Op een gegeven moment stoppen we op een heel hoog punt waarvandaan we 2 walvissen zien zwemmen. Zomaar vanaf de kust. Wauw. Wat mensen om ons heen hebben het over een dorp in de buurt, Depoe Bay waarvandaan zij die ochtend vanaf de waterkant de walvissen in de baai hebben zien zwemmen. Gelukkig loopt onze route langs dat dorp en natuurlijk parkeren we bij de haven. We zijn nog niet uitgestapt of we zien op 4 verschillende plekken water omhoog spuiten. Met onze verrekijker kunnen we het nog beter zien. Hoe langer we aan de kant staan op hoe meer plaatsen we water omhoog zien spuiten en grijze vormen uit het water omhoog zien komen, we denken dat er wel 10 van die grote walvissen vlak voor de kust zwemmen, geweldig! Er varen 2 toeristen bootjes in de haven waar niet meer dan 8 mensen op zitten. Ze proberen op afstand te blijven maar er zwemmen zoveel walvissen dat dat lastig blijkt te zijn. Dit is overigens geen uitzondering hier. Depoe Bay blijkt de walvissen hoofdstad van de kust van Oregon te zijn en wij snappen wel waarom. Ondanks dat is het eigenlijk helemaal niet druk en varen er maar 2 toeristen bootjes rond. Een goeie plek om heen te gaan dus!
We rukken ons los en rijden verder naar het noorden. Het weer was best ok vanochtend maar nu betrekt het weer waardoor we af en toe regen hebben. We weg lijdt ons een stuk het binnenland in door een grote, sappig groene vallei bij Tillamook. Watertjes meanderen hier richting zee, koeien staan te grazen, mooi onderhouden boerderijen liggen verscholen achter groepjes bomen… fantastisch, wat een mooi plaatje weer. Hier kun je bij de plaatselijke kruidenier nog je boodschappen doen en tegelijkertijd een wapen kopen… en bij een aantal boerderijen staan borden dat je een paardrijtocht kunt gaan maken. Dat kan hier overigens op veel plaatsen, en het is vast geweldig om een dag of twee door dit veelzijdige landschap door de velden en bossen te rijden. Syl is helaas nogal allergisch dus voor ons het geen optie, wij bekijken het geheel vanuit onze auto. Als we weer aan de kust zijn stoppen we voor de lunch. P kiest voor de seafood showder en Syl voor de taco’s. We zitten heerlijk buiten direct aan het strand en het eten smaakt prima, fijn hoor! In Cannon beach maken we de laatste stop van vandaag. Dit is een redelijk toeristische plaats met een groot strand. En uitzicht op ruigere delen van de kust verderop. Ook weer mooi. Het laatste deel van de rit brengt ons weer bij de Columbia River. Ons avontuur door de staat Oregon zit erop, we rijden via een grote brug de riviermonding over en rijden de staat Washington weer in. Ook hier is de rit langs de rivier weer mooi en als we onze laatste slaapplek bereiken zien we dat we vanuit onze (bad)kamer een geweldig uitzicht over de rivier hebben. We slepen al onze spulletjes uit de auto het huisje in en zetten ons aan de taak om onze tassen voor de terugweg in te pakken. We hebben toch wel weer wat spullen gekocht, voornamelijk kleding, schoenen en bier alles moet natuurlijk mee terug kunnen. Pat heeft een klein weegapparaat meegenomen en op die manier kunnen we een verdeling over de tassen maken zodat ze beiden niet meer dan 23 kilo gaan wegen. Dat lukt, zonder iets achter te hoeven laten gelukkig. Met deze taak afgerond lopen we het dorp Cathlamet in en gaan naar een van de twee restaurantjes die dit dorp rijk is. We komen bij de Mexicaan terecht waar we snel even wat eten. Dit dorp heeft duidelijk last van het wegtrekken van jongeren, veel winkelpanden staan leeg en er zijn behoorlijk wat huizen te koop. Toegegeven, buiten een mooie ligging aan de Columbia rivier is hier ook niet zo heel veel te doen.
We slapen lekker en stappen op vrijdag volgens schema in de auto voor de rit naar het vliegveld. De route is voor een groot deel over de snelweg en is niet super interessant en gelukkig zonder vertraging komen we op het vliegveld aan. We leveren onze auto in, dit duurt letterlijk maar 1 minuut, zo efficiënt verloopt dat proces. We leveren onze koffers in, gaan door de security check en zijn ruim, heel ruim, op tijd klaar voor vertrek. Ook hier is de vakantie begonnen en dat is goed te zien, het is echt heel druk op het vliegveld van Seattle. Overal lopen, staan en zitten mensen. We willen wat eten en moeten zelfs een half uur wachten voordat er plek is in het restaurant. We eten een vis maaltijd en komen erachter dat onze vlucht vertraging heeft. Eenmaal bij de gate checken we of we onze aansluiting in Salt Lake City naar Amsterdam nog gaan halen en volgens de medewerker zou dat moeten lukken. De gates waar we aankomen en weer weggaan liggen bijna tegenover elkaar dus we hebben ook maar weinig tijd nodig. Eenmaal in het vliegtuig lopen we nog wat meer vertraging op en nu wordt het wel heel krap. We landen in Salt Lake City, we zijn als eerste het vliegtuig uit en rennen naar de gate…. maar die is dicht… en ondanks dat het vliegtuig er nog is mogen we niet meer naar binnen… kak, we hebben dus een dikke vette vertraging aan onze broek. We kunnen kiezen, op zaterdagochtend om 9.30 u naar Detroit vliegen en daar overstappen (met ook een korte overstaptijd) of om 15.00 uur vliegen en dan rechtstreeks naar Amsterdam. Doe dan die laatste maar, dan hebben we in ieder geval niet nog een keer kans om de aansluiting te missen en het geeft ons wat tijd om Salt Lake City te zien. Delta heeft in Salt Lake geen contracten met hotels dus via hotels.com boeken we een hotel met behulp van het balie personeel. We moeten dit voorschieten en bij terugkomst kunnen we dit bij Delta declareren. Na een uur is alles geregeld en zijn we ingecheckt voor de vlucht van zaterdag. We regelen dat de hotel shuttle ons komt ophalen en checken niet veel later in bij het Hilton Garden Inn. Een keurige kamer en gelukkig hebben ze voor ons een tandenborstel en nog wat essentials zodat we onze koffers niet al te erg missen. Ondertussen is het 23 u en we hebben nog niks gegeten dus lopen we nog even naar het tankstation aan de overkant voor wat chips en een biertje.
Op zaterdag zetten we de wekker om 8.30 uur, ontbijten we en stappen we vervolgens in de taxi naar Temple Square. In Salt Lake is de hoofdzetel van de Latter Day Saints kerk, bij ons beter bekend als mormonen. Het is een enorm complex met 3 visitors centra, meerdere kerken en een grote tempel, de Tabernacle. In de tempel staat een enorm orgel en de vorm van het gebouw zorgt ervoor dat er een geweldige akoestiek is. Er lopen erg veel vrijwilligers rond die iedereen vertellen over het hele complex en indien gewenst over het geloof. Het hele complex is heel keurig onderhouden en ziet er mooi uit. Het is er druk en we zien meerdere bruiden rondlopen die vandaag gaan trouwen. We hebben niet veel tijd (een uurtje maar) dus we gaan op zoek naar een taxi terug naar het hotel. We moeten even zoeken maar uiteindelijk vinden we er een en zijn we keurig op tijd terug bij het hotel om de shuttle naar het vliegveld te nemen. We rijden om 12 uur weg bij het hotel en zijn om 12.20 uur achter de security van de luchthaven, wauw, dat is wel heel erg snel! We kopen nog even een Utah magneet, eten een pasta en boarden keurig op tijd.
Na 9,5 uur staan we weer op Schiphol, onze tassen staan keurig op de bagageband en we zitten om 9.30 uur in de trein. Uiteindelijk zijn we 18 uur later thuis dan gepland maar hebben we wel Salt Lake City even heel snel kunnen zien!
Het was een geweldige reis, die begon in de camper waarmee we Vancouver Island, de sunshine coast en Wells Gray hebben gezien in Canada en die verder ging met de auto in de VS. Oregon heeft ons heel aangenaam verrast, het is een hele afwisselende staat waar heel veel te doen is en die nog niet overlopen is door toeristen. Wat ons betreft een echte aanraden en prima alternatief voor Canada.
Tot de volgende reis, die geheel tegen onze principes in nog gepland moet worden!
Howdeee!
.png){kind=small}
.png)
