Azoren 2022

Zondagochtend 15 mei stappen we om 8 uur in de auto op weg maar Schiphol. We zijn er extra vroeg want wegens personeels tekort kan de security check wel eens lang gaan duren. Gelukkig verloopt alles voorspoedig en gaan we precies op tijd take-off, na 4,5 uur vliegen landen we in Ponta Delgada op het eiland São Miguel. Hier halen we onze dikke Jeep op en rijden we via een prachtige weg naar Nordeste waar Rui ons al op staat te wachten bij z'n fijne vakantiewoning. Uiteindelijk duurde de reis toch nog 11 uur! Rui blijkt zeer enthousiast te zijn, terwijl hij belt of er nog restaurants open zijn legt hij van alles uit.

Het is zondagavond en er blijkt niets open. Via Google Maps vinden we toch een snackbar in de buurt. We eten er een stevige maaltijd, scoren er meteen een ontbijtje en zorgen ervoor dat we lekker vroeg terug zijn in ons huisje. Om kwart over negen lokale tijd (23:15 NL tijd) liggen we op bed. De wind raast om ons huisje, met dat geluid kunnen we vast goed slapen.

'S morgen weten we hoe het is om de hele nacht wind te horen, het is wat onrustig, maar hopelijk wennen we er snel aan. Na een ontbijtje stappen we in de auto om een stuk langs de kust te gaan rijden. Het weer is ok en zo nu en dan kan de jas uit. Er zijn opvallend veel gemarkeerde uitzichtpunten op dit eiland en bij elk uitzichtpunt zijn er voldoende parkeer plaatsen. Nog opvallender is dat er overal picknick tafels met BBQ staan. Op sommige punten is er een keurig toilet en lopen er medewerkers rond om de boel netjes te houden.

We beginnen bij Miradouro da Ponta do Arnel, een kleine vuurtoren op een klif. De uitzichten langs de kust zijn te vergelijken met Californië, Cornwall en Nieuw Zeeland, spektakel dus. Iets verder bij Ponta do Sossego is een mooi aangelegd parkje met prachtige bloemen en bomen. Zo gaan de uitzichtpunten langs de kust nog wel even door, het zijn er teveel om op te noemen en allemaal even bijzonder. We rijden verder naar Furnas, wat een stukje landinwaarts ligt. Furnas is een vulkaan en om er te komen moeten we eerst de 800 meter hoge caldera over, ook dit geeft weer bijzondere uitzichten. Het plaatsje Furnas ligt op de bodem van de krater en staat bekend om z'n warmwater bronnen en geisers. Er zijn kleine borrelende modder poeltjes te zien en natuurlijk stinkt alles lekker naar rotte eieren. In het plaatsje lunchen we en dat kan vanwege het goede weer lekker buiten. In de vrij grote plaats Ribeira Grande doen we wat boodschappen en onderweg stoppen we nog een keer bij een uitzichtpunt. We hebben helemaal geen zin om veel te doen, dus maken we er een rustige vakantie van en zijn daarom al om 5 uur terug in ons huis.

Als er geen wind is, is ons huis oorverdovend stil. Geen auto's geen mensen, alleen wat vogels. Het uitzicht over heuvels, weilanden, een wit dorpje en de oceaan is rustgevend. Dinsdag ochtend maken we dan ook maximaal gebruik van ons huis, we gaan pas zo rond 10 uur op pad. Pat ontvangt voor die tijd nog een uitnodiging voor een sollicitatie, spannend. We volgen de 'snelweg' naar Sete Cidades via Ponta Delgada. Net na Relva is een mooi uitzichtpunt volgens ons ANWB boekje. Nou, gooi dat boekje maar weg want het uitzichtpunt is belabberd. Het plaatsje Sete Cidades ligt op de bodem van de vulkaan met dezelfde naam. We rijden onze Jeep dus eerst naar boven de krater rand op. Hierboven is het best 'druk', dit is een toeristisch deel van het eiland, er zijn zelfs touringcars. We rijden richting het uitzichtpunt Boca do Inferno en beginnen aan de wandeling naar het uitzicht. Het blijkt een klein half uurtje lopen te zijn, bovenop waait het onnoemelijk hard. We hebben nu uitzicht over 2 kraters, 2 meren, de kraterranden, het dorp op de bodem en de oceaan om het eiland heen, dit alles in het helder groen. Het is inderdaad een heel mooi punt. We rijden een stukje terug naar Vista do Rei waar we uitzicht hebben op het groene en het blauwe meer. Feitelijk is dit 1 meer met een dijk ertussen. We rijden de caldera in op weg naar het dorp waar we wat gaan eten. De touringcars zijn uitgelaten en de toeristen worden keurig in buffet restaurants afgeleverd. Daar hebben we helemaal geen zin in, voor ons wordt het de lokale snackbar waar we voor €3 een hamburger bestellen. De snackbars op dit eiland worden gebruikt zoals de koffietentjes in bv Lissabon. Met loopt naar binnen, besteld een espresso of een biertje, drinkt dit op en is weer weg, dit vinden we leuk om te zien.

We rijden het dorp uit, de kraterrand over richting het westelijkste deel van het eiland, dit lijkt echt aan de rand van de wereld. In het kustplaatsje Mosteiros drinken we een bakkie koffie met de lokale lekkernij pasteis de natal. We zitten in een klein glazen hokje op een klif bestaande uit lavasteen met uitzicht over de oceaan. Voor dit spektakel betalen we slechts €5. Via de kustweg en een supermarkt rijden we in 2 uurtjes terug naar de andere kant van het eiland, we zijn weer terug in ons huisje.

Woensdag bezoeken we de hoofdstad Ponta Delgada. We rijden er over de snelweg vanuit Nordeste direct heen, het is ongeveer 45 minuten rijden. Er loopt in feite 1 redelijke snelweg van het vliegveld tot aan ons huis, deze is 60km lang. Alle andere wegen zijn wat minder goed onderhouden of er zijn zoveel bochten dat de gemiddelde snelheid er 30 is. De maximale snelheid op 'onze' snelweg is 100, maar meestal 90. Enfin we parkeren de auto aan de haven in een garage. Het centrum van Ponta Delgada is niet erg groot. We herkennen meteen de bouwstijlen uit Spanje, Portugal en Zuid Amerika. Veel kleurige laagbouw, smalle straatjes, pleinen en kerken. We sjokken wat doelloos het centrum door, doen er een bakkie koffie met heerlijke cake en zijn eigenlijk best snel uitgekeken. We hadden er misschien iets meer van verwacht? Het is niet echt pittoresk en bijna overal mogen auto's rijden. Prima joh, hebben we dat ook weer gezien.

Als we donderdag wakker worden heeft het de hele nacht hard gewaaid en doet dat het nog steeds. We wachten tot het niet meer regent en gaan op pad naar een parkje in de buurt. Het ligt in een smalle vallei met een riviertje dat wordt gevoed door een waterval die zo uit het bos lijkt te stromen. Dit valleitje heeft iets jungle achtigs, we vergelijken het met Panama. Parque di Ribeira dos Caldeiroes zoals het hier heet is best populair, er staat zelfs een toeristen bus. Het stromende water werd gebruikt om water molentjes aan te drijven die koren maalden. We wandelen er een uurtje rond en vinden het echt een prachtig, schattig gebiedje. De steile hellingen staan helemaal vol met struiken hortensias, die over een maand wel in bloei zullen staan, we kunnen ons wel indenken hoe het er hier uit zal zien. Via een uitzichtpunt rijden we naar een lokaal cafeetje of snackbar zoals ze dat hier noemen voor een kleine lunch. Daarna rijden we een stukje via de kust over onmogelijk steile weggetjes met veel bochten weer richting ons huis. Hier kijken we een filmpje, later rijden we nog even Nordeste in. Het compacte centrum van Nordeste is typisch voor dit eiland, met een klein pleintje, muziektent en natuurlijk een kerk. Deze pleintjes zijn altijd voorzien van heel veel groen, dat ziet er toch wel vriendelijk uit! In de lokale Snack-Bar bestellen we 1 familie pizza voor ons 2'en. Het lijkt erop dat we morgenavond weer pizza eten, wat een joekel zeg. En dat voor €17 incl. 4 biertjes. Top hoor die prijzen hier. Over prijzen gesproken, we blijven ons ook verbazen over de entreeprijs voor de prachtige parken hier. Alles is gratis! De perfect aangelegde en onderhouden uitzichtpunten, de vulkanen, de wegen naar een highlight en de parkeerplaatsen, alles is gratis. Men zou makkelijk een paar euro kunnen vragen om al het moois te kunnen aanschouwen zoals ze in Amerika doen met de National Parks pass. Dat doen ze hier dus niet. Oja, Snack-Bar is hier niet te vergelijken met de Nederlandse variant. Hier loopt men binnen besteld een espresso en loopt weer weg. Verder is er ook drank te koop dat op dezelfde manier wordt genuttigd. En er zijn eenvoudige maaltijden te koop zoals een hamburger of een pizza.

São Miguel, het eiland waar we zijn heeft nogal wal vulkanische activiteit. Zo zijn er op de vulkanen thermale bronnen te vinden. Het water wordt hier door de ondergrondse hitte verwarmt. Deze baden bevinden zich in een warm gebied met een eigen klimaatje. Het is er net wat warmer en vochtiger waardoor de vegetatie veel dikker is, het doet echt denken aan een jungle. Vrijdag nemen we een kijkje bij Caldeira Velha, dit ligt in zo'n jungle. Het is een soort kloof met op de hellingen heel veel varens en rotsblokken, een soort filmset. Her en der in het bos klettert er een klein watervalletje naar beneden. Aan het einde van de kloof zijn een paar baden gemaakt waar warm water doorheen stroomt, hier kan gebadderd worden. De bassins staan met elkaar in verbinding van hoog naar laag. We zien hier lokaals en wat toeristen lekker in het warme water relaxen, wij nemen er alleen een kijkje.

Verder de vulkaan op zijn er diverse uitzicht punten over de omgeving en de oceaan. In de krater ligt Lagao do Fogo, een groot meer. Via de andere kan van het eiland rijden we de krater af en zien in de verte Ponta Delgada liggen. We besluiten spontaan het plaatsje Lagoa in te rijden op weg maar de kust. Hier komen we terecht in een piepklein vissershaventje met 2 kroegen en een restaurant. Het blijkt een van de betere visrestaurants van de omgeving te zijn. Het is heerlijk weer, dus we kunnen zowaar buiten zitten met uitzicht op het kleine haventje. We zijn beide niet echt vis experts, dus laten we ons verassen door de serveerster. We krijgen een groot bord met 4 verse vissen om te delen. Alles smaakt heerlijk, zeker vanwege de hoeveelheid gebruikte olie en knoflook. Via de supermarkt rijden we naar ons huis terug om daar nog wat te relaxen in de zon.

Zaterdag is onze laatste dag, alhoewel we zondagmiddag pas naar huis vliegen doen we die dag niet veel. Vandaag rijden we nog wel een stuk langs de noordkust van het eiland. Bij Farol Ponta do Arnel besluiten we om naar beneden te wandelen richting vuurtoren, de weg is ongelofelijk steil. Het is mooi weer, dus het uitzicht is deze morgen uitstekend. Recht onder ons zien we een kleine vissers haven waar de lokale vissers een lading vis op de kade hebben neergelegd. Het lijkt erop dat de vis hier meteen wordt verhandelt. We kijken er een beetje rond en genieten van het uitzicht, nu weer omhoog. Omdat het zooo steil is duurt het even voor we zweterig onze auto naderen. Snel de auto in, airco aan en ramen open en rijden. Iets verderop gaan we op een bankje zitten met uitzicht over de oceaan en een mini boeren dorpje met bijbehorende kerk, erg pittoresk. In het plaatsje Povoacao kijken we wat rond, maar hebben geen zin meer en gaan terug naar huis. We nemen natuurlijk wel de toeristische route de berg over. We houden het voor gezien dit reisje.

We hebben een groot deel van dit mooie eiland gezien en zijn onder de indruk. Het is geen eiland om te relaxen, dat is zonde van de mooie natuur. Er op uitgaan is zeker aan te raden, en dat kan alleen met een auto. Of we hier nog eens terug komen? Wie weet, maar dan misschien een ander eiland van de Azoren.

P&S