Zijn we weer hoor, nu vanuit Jeruzalem. Gisteren ochtend, zaterdag, zijn we na ons ontbijt meegegaan met een tourtje door de stad Nazareth. Nazareth is een verdomd cool stadje. Wat meteen opvalt zijn het weinige aantal militairen en geen enkele controle of barrier. Dit blijkt later ook uit ons tourtje met een van oorsprong Amerikaanse dame. Linda word door iedereen aangesproken en begroet, op een zeer vriendelijke manier! Linda neemt ons (naar eigen zeggen) mee naar wat minder touristische sites in de stad. Als eerste komen we bij de white mosq terecht. Tot onze verbazing rennen we meteen naar binnen en staan we prompt in de gebedsruimte! In onze ogen wat vreemd omdat we niet vaak worden toegelaten in een moskee, zeker de gebedsruimte niet. De moskee word trouwens ook gebruikt door joden en christenen, dit maakt het een soort community hall.
We lopen wat verder door de straatjes en komen pardoes de immam van de lokale moskee tegen, hij begroet ons netjes, lachuh. Linda neemt ons verder mee naar de markt, een hip restaurant (voor Nazareth dan), een kruidenzaakje en een koffie branderij waar we ubersterke koffie proeven. De koffie proeven we nu, een dag later nog steeds. Het tourtje eindigd in een lokaal cafeetje waar mannetjes van alle geloven koffie drinken en een kaartje leggen. Wij drinken er thee, koffie of een lekkere mix van een soort thee, honing, walnoot en kaneel, erg lekker. Ohja aan het begin van de wandeling legt Linda eerst nog de geschiedenis van ons hostel uit. Het blijkt een voormalige mansion van een welgestelde familie te zijn geweest. Ben je een keer in Israel en je gaat naar Jeruzalem, is het goed om ook Nazareth te bezoeken, een heel verschil. Zo verschillend dat zelfs de Israelische bezoekers het grote verschil nauwelijks snappen. Goed, op naar Jeruzalem, het stadje waar we eerder waren en graag weer naartoe wilde. Het bleek slechts 3 jaar geleden dat we er voor het laatst waren. We vragen de dame bij het hostel wat de handigste route naar Jeruzalem is. We hoeven niet perse langs steden als Ramala en Hebron, dit is zwaar bezet gebied. We nemen de route langs de grens met Jordanie, langs de Jordaan. Een hele mooie route langs en door Joodse woonwijken, door groene heuvels en dorre vlakten. De weg naar het zuiden is welliswaar door de Westbank, maar wel over een Joodse weg schatten we zo in.
Onderweg bepalen we dat er nog wel tijd is voor een 'omweggetje'. P wil naar Masada, een fort uit de tijd van Herodus. Het is wel een paar uurtjes om, maar gelukkig over dezelfde weg naar het zuiden als waarop we al rijden. We rijden langs de Dode Zee en hebben ook nu weer een prachtig uitzicht. Aan de linker kant de blauwe 'zee' aan de rechterkant de goudkleurige dorre bergen. We zijn hier eerder geweest, dus geen plonsje in het zoute water deze keer (wel een aanrader heur). Syl knapt nog ff een uiltje... een half uurtje maar. Eenmaal bij Masada aangekomen blijkt de tijd ook door te lopen. Het is nu half 4 enne de berg gaat om 5 uur dicht. Ja inderdaad het fort ligt bovenop een soort van tafelberg, we kunnen het 300 meter hoogteverschil gelukkig overbruggen met een gondelbaan. Wel van Zwitserse makelij natuurlijk, anders gaan we niet mee. Natuurlijk is het fort helemaal geen fort meer, maar eeder een berg stenen. Eigenlijk niet zo interresant als b.v. Petra of het Colloseum, maar het uitzicht is waanzinnig. We kijken met gemak de Dode Zee over op de bergen van Jordanie.
Ondanks dat we een retour ticket met het Zwitserse bakje hebben gekocht en we zuinige Hollanders zijn gaan we wandelend terug. 700 treden en een stijle helling bergaf, oef spierpijn nu. Ohja enne we hadden sinds ons ontbijt van vanmorgen 8 uur niets meer gegeten, vergeten waarschijnlijk. Het is een mooie wandeling met uitzicht over de Dode Zee en mooie door waterstroompjes uitgesleten 'duinen'. Een aanrader als je erlangs rijd, om er 4 uur voor om te rijden ? Kweenie.
We barsten na de wandeling letterlijk van de honger, maar zoals beloofd is alles om 5 uur dicht, geen snicker te krijgen. En ohja het is sabat. De Dode Zee is gelukkig voor ons erg toeristisch en sabat of niet, we vinden nog wel een plek op de weg naar Jeruzalem waar we een broodje kunnen krijgen. Zo gezegd, zo gedaan. We stoppen en eten een broodje naast een bbq-ende israelische familie, bbq-en is een internationale aangelegenheid! Met heul, heul, heul veul vlees, bergen, ook voor de kinderen. Afijn, we rijden naar Jeruzalem en zoeken met enige moeite het hotel op waar we wilden gaan slapen. Blijkt dit toch een hotel te zijn waar we 3 jaar geleden gillend zijn weggerend wegens alle stof... Omdat er in 3 jaar veel kan veranderen lopen we toch naar binnen maar de flashback is zo groot (en de prijs van de kamer echt veel te hoog) dat we toch maar rechtsomkeert maken... Op zoek naar iets anders... We lopen nog een shabby hotel binnen om er net zo hard weer uit te lopen... Uiteindelijk komen we op Zion Square, hartje centrum van de nieuwe stad, terecht bij een hostel waar we vorige keer goede ervaringen mee hadden en nemen de duurste kamer voor 65 eurotjes per nacht. Met balkon en uitzicht over het plein....
Na onze auto geparkeerd te hebben lopen we naar een restaurantje waar ze toevallig ook Weihenstaphan hebben en we eten en drinken hier prima. We maken nog een klein rondje door het uitgaansgebied maar we hebben er een lange dag opzitten dus gaan we op tijd terug naar ons kamertje. Vanochtend zijn we om half acht opgestaan en na een goed ontbijt met french toast (ordinaire wentelteefjes!) lopen we naar onze auto om deze in te gaan leveren. We zien een minuscuul briefje onder de ruitenwisser en ons bange vermoeden wordt bewaarheid; we hebben een parkeerboete..... Gelukkig valt het mee. 20 Euro voor een nacht pakeren in het hart van Jeruzalem is niet duur. Afijn, we leveren de auto in, lopen naar de oude stad, vinden een postkantoor om de boete te betalen en gaan over de tot de orde van de dag. We boeken een prive tourtje voor morgenvroeg en duiken via Zion gate Mount Zion op. Hier is de kamer van het laatste avondmaal en het is altijd een belangrijke plek voor de kruisvaarders geweest. We komen honderden militairen tegen die vermoedelijk hier zijn wegens festiviteiten rondom bevrijdingsdag op 10 mei en een soort herdenkingsdag die vanavond plaatsvind. Deze jongens zijn nog behoorlijk jong en vinden het prima als Pat fotos van ze neemt.
We lopen de Joodse wijk in en drinken ergens een koffie, je moet immers niet te lang achter elkaar lopen als je gisteren 700 treden naar beneden hebt gelopen.... Na de koffie gaan we naar de klaagmuur en vergapen ons aan de hoeveelheid verschillende mensen die hier rondloopt. Het gaat van orthodoxe joden naar blote oostblok dames naar nonnen. Er wordt ook van alles afgezet voor een viering. Er staan stoelen klaar en als we later vanmiddag nog een keer terug komen mag je zelfs niet meer naar de klaagmuur. Pat doet een keppeltje op en maakt een paar goeie fotos van biddende mensen terwijl ik lekker mensen zit te kijken. Ik loop later nog even naar de vrouwen sectie maar heb toch het idee dat ik daar niet hoor te zijn, ik hang nu eenmaal geen geloof aan en het voelt toch gek om daar dan rond te lopen. In een wijkje verderop eten we een falafel en vervolgen vol goede moed onze weg richting de Holy Sepulcher kerk. Dit is de plek waar jezus aan zijn kruis gestorven is en waarhij uit zijn graf is opgestaan.
3 jaar geleden waren we hier ook al tijdens onze wandeling langs de Via Dolorosa, dus voor meer insights zie dat verhaal op onze site. P doet wel z'n uiterste best voor een paar mooie plaatjes. De Fotovakschool lijkt te werken. Er zijn deze reis erg weinig, maar wel veel mooie fotoos gemaakt. Zo ook in de kerk, ondanks dat het er erg donker is lukt het aardig om een aantal strakke fotoos te maken. Bij elke foto moet er wel met diafragma, iso en sluitertijd gerommeld worden.
We wandelen de kerk uit en lopen schijnbaar doelloos wat rond, tot we besluiten nog eens naar de Wailing Wall (klaagmuur) te lopen. Gewoon omdat er altijd wat te zien is. Er is nog steeds iets aan de hand, het uitzicht van bovenaf is inmiddels geblokkeerd. De toegang tot de muur is ook afgesloten. Er staan camera's, lampen en stoeltjes klaar voor iets! We weten nog steeds niet wat. We hebben het ook niet gevraagd hoor, blijkbaar worden we luie reizigers. P roept ineens dattie toch wel erg moe is, de terug wandeling schatten we op 45 min. We lopen terug naar ons hostel en zijn er naar 30 minuten al, ondanks dat het bergop is en we nog spierpijn hebben. Na een klein slaapje van P en wat lezen van Syl gaan we weer op pad voor een biertje en wat te eten. Aangezien we in het centrum 'wonen' hoeven we alleen de straat over te steken voor een leuk barretje. Wederom drinken we Weihenstephan en eten heel gezond veel groente. Op een moment komt iemand ons vertellen dat we weg moeten want ALLES gaat dicht, huh?!? Wat nu.
Pat en Syl
.png){kind=small}
.png)
