Het heeft 25 uur geduurd, maar we hebben zonder kleerscheuren onze eerste bestemming bereikt. We zijn in Hanoi. De treinreis van Apeldoorn naar Schiphol is goed verlopen. Zo ook de vlucht van Amsterdam naar Peking. In Peking hebben we 5 uur gewacht op de korte vlucht naar Hanoi, alwaar we de taxi hebben gepakt. Direct nadat we aankwamen in Vietnam hebben we ons wantrouwen aangezet, wellicht op een iets te zware stand. Want we zijn het vliegveld nog niet af of we beginnen te discussiëren met de chauffeur over de prijs. We willen minder betalen, of de meter moet aan. Met beide gaat de chauffeur niet akkoord, dus we stappen op de 'snelweg' uit de taxi. Nog geen seconde later staat er een nieuwe die wel de meter aanzet. Tevreden rijden we naar de stad. Het blijkt best een lange rit en niet veel verder staat de prijs al hoger dan de vorige chauffeur ons aanbood, oepsie...
Ik geloof dat we ons wantrouwen in Aziatische mannetjes een standje lager moeten zetten, maar hij gaat niet uit. In het hotel aangekomen, checken we in en worden onze rugzakken naar de kamer gebracht. Syl geeft de kruier 2000 dong. Pat kijkt, als de man al weg is op de iPhone hoeveel dat is... We hebben de man zojuist 7 cent gegeven. Even opletten met die nullen dus. De hotelkamer in Hanoi is lekker luxe, maar omdat we best moe zijn van de reis gaan we na een biertje en een noodle soep snel slapen. 's morgens staan we om 6 uur ogenschijnlijk fit op. We gaan met de lift naar het restaurant op de 11de verdieping en zien dat we een hotel met een mooi uitzicht hebben. Tijdens het ontbijt worden we getrakteerd op een mooie zonsopgang. Helaas moeten we na het ontbijt weer op weg naar het vliegveld voor de derde vlucht van deze reis, naar het warme Ho Chi Minh stad.
Op zaterdagmiddag komen we aan in Ho Chi Minh stad, de taxi chauffeur weet kennelijk niet precies waar ons hotelletje is en gooit ons ergens in de buurt uit de auto. We lopen een paar blokjes om, vragen her en der en vinden ons keurige hotelletje in een achteraf straatje. Inchecken en nog ff relaxen op de kamer voor we de hectiek induiken. We zijn nog best een beetje moe van de lange reis dus we doen niet zo veel. We eten wat, lopen een blokje om, kijken onze ogen uit naar de hoeveelheid brommertjes en strijken neer op een terrasje voor een koud Saigon biertje. Als de muziek steeds harder gaat en we elkaar niet meer kunnen verstaan wegens voornoemde muziek en getoeter van verkeer rekenen we af en gaan we op tijd naar ons bakkie.
Zondagochtend worden we rond half 9 wakker, we ontbijten en sloffen vervolgens op onze slippertjes naar het 30/9 park. Het park ligt direct aan de onofficiële backbackers wijk waar wij overnachten. Het is een lang smal park, met veel grote bomen, in het verleden was dit een trein station. Achter het park ligt de overdekte Ben Thanh market waar we even een kijkje nemen. Een typische Aziatische markt met veel spulletjes voor de locals, maar aan het 'hey mister' te horen komen hier ook veel toeristen. We kopen er een tasje voor onze paspoorten en reispapieren. Het gebouw is een symbool voor HCM vanwege z'n niet Vietnamese uitstraling. We steken voorzichtig de rotonde over naar een pleintje met daarop een groot standbeeld. Na nogmaals de rotonde te hebben bedwongen staan we aan de overkant om de route te vervolgen. Hier nemen we een kijkje bij het arts museum en in een straatje vol met antiek winkeltjes.
Na nog wat straatjes en levensgevaarlijke oversteek punten komen we opnieuw op een markt, nu buiten. Zelf op de markt rijden brommertjes rond. Die brommertjes zijn hier het meest gebruikte vervoersmiddel. Over zie en hoor je brommertjes, brommertjes met 1 persoon, brommertjes met 4 personen of brommertjes vermomt als vrachtwagen. Wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze een toeter hebben en die ook gebruiken. Af en toe zien we een toerist de moeite nemen om een Vietnamees na te apen door ook een brommertje te besturen, het ziet er niet uit dat gestuntel. Nou zijn er voldoende zebrapaden in de stad, we hebben snel geleerd dat de brommertjes hier niet voor zullen stoppen. Eigenlijk werkt het wel prettig, je stapt het zebrapad op en de brommertjes scheren aan alle kanten langs. Een voetganger hoeft amper op te letten, dan doen de brommertjes wel, alsof ze overal voelsprieten en ogen hebben scheuren ze letterlijk kris kras door elkaar. En toch zou ik er niet opstappen.
Terug naar de markt, een leuke lokale markt met vlees, groenten en huisraad. Intussen is het tijd voor een sapje, we strijken neer op een mooi terras, het blijkt een duur terras want een sapje is hier 2 keer zo duur als het biertje van gisterenavond. Na het sapje lopen we een brede boulevard op die helemaal versiert is voor de feestdagen. Via het hoogste gebouw van HCM lopen we naar de rivier. Hier bevinden zich wat gebouwen die tijdens WW2 zijn gebruikt voor uiteenlopende zaken. Verder langs de route zijn meer markante gebouwen die een rol hebben gespeeld in de oorlogen. Op een gegeven moment krijgen we honger en lopen het eerste beste tentje binnen, op de kaart wijzen we beide een gerecht aan. We zien het gerecht in no-time vers bereid worden op een soort wok. Heerlijk en niet te vergelijken met die wok restaurants in NL. Het tentje staat bij de Notre Dame Cathedral, een imposant gebouw, geplaatst op een soort rotonde. Het gebouw uit 1883 is volledig gebouwd met materialen uit Frankrijk. Naast de kerk staat het postkantoor, bedacht door Gustave Eiffel. Als we wat kaartjes op de post hebben gedaan wandelen we verder naar het Reunification Palace.
Op het eerste gezicht een nogal zakelijk en lelijk gebouw. Maar als we eenmaal binnen zijn zien we dat het toch wel erg mooi en vooral praktisch is. Het paleis kent een aantal grote ruimtes die koel worden gehouden omdat ze midden in het gebouw zitten. Alle raampjes aan de buitenkant kunnen open, maar er komt geen direct zonlicht binnen door de bijzondere constructie van de gevels. In dit gebouw zijn belangrijke beslissingen genomen tijdens de laatste oorlog. Zo is vanaf hier de brief aan president Ford gestuurd met de mededeling dat hij er maar beter mee op kan houden. Op het dak is een mooi paviljoen, er staat ook een oude amerikaanse helikopter en zien we de plek waar bommen zijn ingeslagen. Helemaal beneden in de kelder bevinden zich de bunkers. Aan het einde van onze wandelroute komen we bij Turtle Lake, een vijver waarop de locals liggen te chillen.
Het is tijd om terug te keren naar onze schreeuwerige backpackers wijk voor een verdient biertje. Het is een half uurtje lopen, maar na de hele wandelroute voelen we dat wel een de voeten. Voordat we gaan uitrusten regelen we eerst nog een prive auto naar onze volgende bestemming, het Cat Tien NP. We slaan een bezoek aan de bekende tunneltjes over omdat we denken dat het niet erg orgineel is om daar een hele dag voor vrij te maken. Na 2 biertjes en wat eten gaan we vroeg naar bed. Ondanks dat het niet erg warm is zijn we toch behoorlijk uitgeput door het klamme klimaat. We zullen het nog rustiger aan moeten doen?
Inmiddels is het maandag ochtend. Na een lange nachtrust gaan we zo even ontbijten en gaan we een ander deel van de stad bekijken.
Tot laterzzz
.png){kind=small}
.png)
