Het is ondertussen zaterdag 13 juni en we lopen dus een dikke week achter met verhalen schrijven. Oepsss... Wat hebben we ook alweer gedaan en vooral wanneer was wat ook alweer? Op donderdagochtend 4 juni verlaten we het Palacio del Sal en vliegen we naar La Paz. Een andere mogelijkheid om naar La Paz te gaan is met de bus maar die tocht duurt al snel 15 uur en is per nachtbus. We zien dat toch niet helemaal zitten dus we kiezen voor de snelle optie. We stappen in een klein vliegtuigje waar slechts 16 personen inpassen en we diep moeten bukken om door het gangpad naar de stoel te komen. De vlucht duurt maar 1 uur en 15 minuten en we vliegen langs de Zoutvlakte. Overal om ons heen zien we hoge bergen met besneeuwde toppen. Het is een erg mooie vlucht maar als we dichter bij La Paz komen is er wat turbulentie en danst het vliegtuig een beetje, dat vindt Syl duidelijk niet leuk! Maar goed, we landen, natuurlijk, veilig op het vliegveld van La Paz. Welkom op 4000 meter hoogte!
De taxischauffeur brengt ons naar ons hotel in het centrum van La Paz, dat 200 meter lager ligt dan het vliegveld. De weg slingert in een grote ronde naar beneden, wat ons een goed uitzicht geeft op de ligging van de stad. Die is op zn minst bijzonder te noemen. La Paz is gebouwd in een steil bergdal, het centrum is op de bodem van het dal en de rest van de stad is erom heen gebouwd waardoor je, waar je ook kijkt, bebouwing ziet op de steile hellingen. We blijken nogal moe te zijn van alle indrukken van de afgelopen weken en besluiten dan ook om op zaterdag met de bus naar het Titicaca meer te rijden en twee dagen vakantie in te lassen. We slenteren wat door het centrum van La Paz, eten en drinken wat en liggen in bed. Op vrijdag gaan we mee met een city wandel tourtje. Het is een erg informatief tourtje waarin we van alles leren over La Paz, de aardappels waar ze 10-tallen soorten van verbouwen en verkopen op enorme markten, over de Chulita's dat zijn de dames in klederdracht en met bolhoed, de oorspronkelijke goden en bijbehorend geloof en de vroegere en huidige politieke situatie in Bolivia.
Op zaterdagochtend stappen we voor een paar euro in de bus, die ons in 3,5 uur naar Copacabana aan het Titicaca meer zal brengen. Eigenlijk waren we van plan het meer over te slaan maar we moeten even alle indrukken van de afgelopen weken verwerken en dus hebben we een luxe kamer met meerzicht gereserveerd. Het is er heerlijk weer en na een late lunch in de zon slenteren we wat door het dorp en vervolgens gaan we voorzien van eten en drinken op de kamer zitten. Een hele fijne kamer met uitzicht op het meer, het word zelfs heet als we voor de openslaande deuren in de zon zitten. Rusten doen we in ieder geval goed, Syl met haar boek en Pat met de foto's. De foto's van onszelf op de zoutvlakte blijken zo populair dat ze binnen een week 1000 keer zijn bekeken. Het plaatsje Copacabana is niet erg bijzonder, er is een straat waar touristen op en neer drentelen en waar alle restaurantjes, winkeltjes en tour buro's zitten. Het plaatsje is een goed startpunt om de eilanden in het meer te bezoeken. Aangezien wij zijn gekomen om te luieren doen we dat niet. Het komt niet verder dan de lokale gewoonte, het dopen van je auto te bekijken. Als men hier een nieuwe auto of vrachtwagen koopt wordt deze serieus gedoopt, bij de cathedraal, door een dominee. Het voertuig wordt versierd en er worden bier en wijn geofferd, op de auto. Verder is er een relaxed plein, waar we mensen kijken en natuurlijk de lokale markt. Al met al zijn we lekker relaxed na een paar dagen. Buiten het feit dat Titicaca meer het hoogste commercieel bevaarde meer ter wereld is kan het ons niet bekoren. De meren in Italie zijn veel mooier, maarja smaken verschillen.
Het is tijd om weer eens wat te gaan doen, daarom boeken we een bus naar Cuzco om vandaar uit naar Machu Picchu te gaan. Als we dinsdag ochtend bij de bus komen horen we dat er een staking is en geen mogelijkheid om naar Cuzco te komen. We bekijken een aantal opties en besluiten toch in de bus te stappen. Na 4 uur zijn we in Puno en krijgen daar hetzelfde te horen, Cuzco gaat niet lukken. De bus naar Arequipa is wel een mogelijkheid om vandaaruit naar Cuzco door te reizen. Na nog eens 6 uur staan we op het busstation van Arequipa en hebben we geen zin om nog eens 14 uur in de bus te zitten. We gaan de stad in en checken in bij een comfortabel hotel. We besluiten 2 nachten te blijven en een vlucht te boeken. Dat is maar goed ook, want er zijn nog steeds stakingen en het is helemaal niet zeker dat er een mogelijkheid is om met de bus in Cuzco te komen. Deze onverwacht tussenstop blijkt hemaal niet zo gek, de stad Arequipa is werkelijk prachtig en de ligging is ook weer zeer uniek. De stad wordt omringd door met sneeuw bedekte bergen en een mooie vulkaan. In de stad is een klooster van 500 jaar oud, het is een klein dorp. Op woensdag bezoeken we dit klooster. Doordat in dit gebied veel vulkanen zijn, zijn er ook regelmatig aardbevingen en het klooster is dan ook meerdere keren beschadigd. Dit heeft geresulteerd in een zeer onregelmatige bouwstijl en trappetjes die nergens naartoe lijden. De muren binnen het klooster zijn geschilderd in aarderood, voor de muren langs de straten, en blauw voor de muren van de cellen van de nonnen. Al met al een indrukwekkend geheel waar we een hele tijd ronddwalen. Later in de middag bezoeken we de cathedraal die de hele breedte van het centrale plein beslaat. Het schijnt een van grootste cathedralen van Zuid Amerika te zijn. We eten een heerlijke dikke Argentijnse steak en kijken nog een filmpje in onze kamer. Op donderdagochtend is het dan eindelijk zo ver; we gaan naar Cuzco! Op het vliegveld van Cuzco wordt er op niet al te subtiele wijze geprobeerd een tourtjes meneer in onze taxi mee te laten rijden. Daar hebben we geen zin in dus dat maken we op niet al te subtiele wijze duidelijk. De tourtjes meneer blijft achter op het vliegveld, ongetwijfeld duurt het niet lang voordat ie met iemand mee kan rijden. Het hotel ligt in de zeer heuvelachtige wijk San Blas. Het ligt in een steil straatje en je kunt er alleen via trappen komen. Leuk hoor! Het is ondertussen tijd voor de lunch, we bestellen een set lunch voor 10 Sol pp., dat komt neer op 2,80 euro. Daarvoor krijgen we een salade, soep een bord pasta en limoensap, das best goedkoop dus.
De rest van de middag willen we nuttig besteden met het uitzoeken van een 1 of 2 daagse tour naar Machu Picchu. De meeste tour burootjes zijn dicht vanwege de siesta, dus lopen we maar naar het belangrijkste plein van de stad, Plaza de Armas. Het plein blijkt afgesloten voor auto's en langs het plein zitten honderden mensen op de trappen en tribunes. Er gaat schijnbaar iets gebeuren. Omdat we nog wel even hebben voor de siesta voorbij is gaan we er tussen zitten. Heel af en toe komt er een ongeorganizeerde muziekband voorbij. Het is niet bepaald feestelijk. Rond 3 uur lopen we het eerste tour bureau binnen waar we ons direct een hoedje schrikken. Een dag tour naar Machu Picchu kost $350 p.p. Als we vragen waarom het zo duur is krijgen we te horen dat de trein en entree alleen al meer dan $200 kosten, oops. We lopen nog wat bureau's binnen, overal horen we hetzelfde. Het kan wel voor iets minder, maar we moeten toch rekening houden met $600 voor 2 personen. Als we vragen wat een 2 daagse tocht met bezoek aan de sacret valley kost, blijkt dit hetzelfde te zijn. We proberen via internet en lokale mensen te achterhalen wat we dan gaan zien voor dat bedrag. Als de conclusie is dat we eigenlijk alleen opgravingen met een heel mooi uitzicht gaan zien besluiten we om het niet te doen. Gelukkig zijn we geen mensen die snel ergens spijt van krijgen, dus ook niet van het skippen van 1 van de 7 nieuwe wereldwonderen :-(). De grote verzameling mensen op het Plaza das Armas blijkt niet voor niks te wachten. De zevende dag na de Corpus Christi festiviteiten blijkt het ook weer groot feest te zijn. Er worden in totaal 15 heiligen (of in ieder geval levensgrote beelden hiervan) over het plein gedragen, allemaal begeleidt door een eigen drumband. Het is een zeer feestelijk geheel waar we onder het genot van een biertje naar kijken. Op vrijdag verkennen we deze mooie stad verder, we lopen weer aardig wat. Het bezoek sluiten we af met het drinken van een goeie pint bij de Ierse pub.
Sinds we uit Bolivia weg zijn hebben we geen hele spectaculaire dingen meer gedaan of gezien. Dit komt deels door onszelf en deels door de stakingen en de grote omweg. Natuurlijk hadden we thuis al kunnen uitzoeken of Machu Picchu voor ons geschikt zou zijn, maarja dat is nou eenmaal de manier waarop we reizen. De meeste bestemmingen onderweg kiezen we vrij spontaan. Het wordt dus weer tijd om wat leuks te gaan doen. Daarom gaan we eerder dan voorzien naar Lima, waar we een auto willen huren zodat we lekker ons gangetje kunnen gaan. Daarover meer in de laatste (?) blog.
Pat en Syl
.png){kind=small}
.png)
