We hebben een comfortabel huis geboekt in het oude centrum van Dinkelsbühl. Het huis staat binnen de stadsmuur, parkeren doen we gratis buiten de stadsmuur. Aan het einde van de middag gaan we op een terrasje zitten, bij andere mensen aan tafel. Het blijken pensionado's te zijn die het er lekker van nemen. Binnen 10 minuten hebben de flap-uits ons verklapt wat hun hotel, de halsband van de hond, de onderkomens in Noordwijk en hun horloge kosten.Terloops laten ze weten geen miljonairs te zijn, ze vinden geld niet belangrijk wordt er nog aan toe gevoegd. Maar een ander onderwerp blijkt niet mogelijk, ok.
Dinsdag ochtend wandelen we naar de bakker in de straat. Gisteren hadden we al een supermarktje gevonden met een cassier die 2x zo oud is als Pat en elk prijskaartje opleest alvorens het in een aftandse kassa te typen. We hebben er wat verpakte Aufschnitt gekocht. Jammer genoeg liepen we 2 minuten later langs een slager met vers beleg. Enfin, het is ochtend en we nuttigen ons ontbijtje met voorverpakte Aufschnitt en wat minder gelukte broodjes. Ons middeleeuws huisje bevind zich dus binnen de 2,5km lange stadsmuur van het dorp, direct naast 1 van de toegangstorens. De slaapkamer bevindt zich precies boven de toegangsweg die uit kinderkopjes bestaat. Je kunt je voorstellen wat een enorm kabaal dat maakt. Vanaf 5 uur 's morgens rijden er auto's af en aan wat ervoor zorgt dat we regelmatig wakker worden van het kabaal. Verder is het een erg kalm stadje.
In de ochtend wandelen aan de buitenkant van de muur om het historische stadje heen. Het is opvallend hoeveel groen er om de stad is, het stadje valt daardoor van buiten amper op. Toch staan er nog 16 hoge torens overeind met daartussen de stadsmuur. Als we thuis hebben geluncht wandelen we nogmaals langs de muur, maar nu aan de binnenkant. We lopen kris kras door het centrum en hebben zo in 1 dag bijna het hele stadje van buiten en binnen bekeken. Dinkelsbühl schijnt de mooiste Altstadt van Duitsland te hebben. Dit hebben we over andere stadjes ook wel gelezen, maar deze is inderdaad bijzonder mooi. Alles is in dezelfde stijl met kleurige huizen en veel vakwerk. De huizen zijn vaak erg groot en staan schots en scheef ten opzichte van elkaar, het geeft een Efteling gevoel. Midden in het dorp staat een joekel van een kerk met eromheen een plein met gezellige terrasjes. Het weer is perfect, we testen dus elk terrasje even uit.
's Avonds eten we in een biergarten waar we nogal verrast worden door de vreemde gerechten. Zo heeft Syl een salade met zalm en pindasaus, hoe verzin je het. Op woensdag pakken we de auto om via de Romatische Strasse naar Rothenburg ob der Tauber te rijden. De Romatische Strasse is Duitsland populairste route en loopt van Würzburg naar Füssen helemaal aan de Zuid Duitse grens. De route loopt door glooiend landschap door 29 dorpen en is 460km lang. Sommige noemen het wel de Route 66 van Duitsland, dat is misschien een tikkeltje overdreven. De route is al een vakantie op zich, misschien een volgende keer.
In 45 minuten rijden we over de Romantische Strasse naar Rothenburg, parkeren onze auto en lopen door een klein poortje in de middeleeuwse muur het oude stadje binnen. Het valt ons meteen op dat dit stadje groter en ook een stuk toeristischer is dan Dinkelsbühl. Wat nog meer opvalt zijn de gedetailleerde smeedijzeren uithangborden, vakwerkhuizen in de mooiste kleuren en een stadsmuur waar je nog een heel stuk overheen kunt lopen. Ook opvallend zijn het aantal Christmas shops en beren winkels. Vreemd... We hebben onszelf een taartje beloofd dus gaan we ergens zitten en kiezen de chocoladetaart. Zodra de stukken voor ons worden neergezet realiseren we ons dat we genoeg hadden gehad aan 1 stuk... het was echt een lekkere taart maar daarna moeten we wel 10 km lopen om de calorieën te verbranden. Gelukkig moeten we nog beginnen met onze ontdekkingstocht door Rothenburg, die 10 km hebben we dus wel gehaald. Lunchen hoefden we niet meer, lekker makkelijk. Na een aantal uur te hebben rondgekeken en foto's te hebben gemaakt rijden we terug naar het rustige Dinkelsbühl. We rusten een paar uurtjes uit in ons huisje en lopen daarna naar een biergarten voor een hapje en drankje. Vanavond eten we een huisgemaakte Elzasser Flammkuchen en een pasta met Pfifferlingen, wat Cantharellen blijken te zijn. Betalen met de pin mag maar Trinkgeld kan er dan niet bij opgeteld worden. We laten dus de fooi contant achter, rare Duitsers. Eenmaal terug in ons huissie blijkt dat we 16.000 stappen hebben gezet vandaag, da's best veel.
Donderdagochtend worden we weer op tijd wakker en stappen de deur uit op zoek naar een goede bakker. Die vinden we op 6 minuten lopen van ons huis. Vervolgens lopen we bij de metzger naar binnen voor wat goed broodbeleg. Zo hebben we voor een paar Euro een super ontbijt en fijne lunch. Na het ontbijt lopen we nog even door het stukje van de historische stad waar we nog niet waren geweest. Dit blijkt een rustig maar kleurrijk stuk te zijn, waar de huizen en tuinen zo mogelijk nog groter zijn. Al met al voelt het echt een beetje als een Hans en Grietje stadje waar het in de winter vast ook heel gezellig is.
De rest van de middag is het tijd om wat te relaxen. Rond half 5 hebben we toch wel zin in een terrasje en schuifelen we naar Zur Schleuse, een biergarten in het stadspark net buiten de muur. Het is er lekker rustig en goed betaalbaar. We drinken er wat en kijken gedachteloos naar andere mensen. Totdat iemand ineens de kok, die buiten kookt iets te snuiven aanbied. Het spul ziet er donker uit, dus we vermoeden dat het snuiftabak is? Terwijl we daar zitten krijgen we het op onze heupen en besloten het hotel voor morgen te annuleren en te upgraden zodat we comfortabel een nacht in Füssen kunnen doorbrengen inclusief parkeren en ontbijt. We delen een wild zwijn worstjes maaltijd en laten een buikspek schotel met aardappelsalade en Zipp Zapp (?). Dat voor €8 en €14 per maaltijd, keurig hoor.
Onze dagen in Dinkelsbühl zitten erop. We hebben gelukkig nog 22 dagen te gaan hahaha
.png){kind=small}
.png)
