Het is zaterdagmiddag en we zijn aanbeland in Kenting. Het strand paradijsje van Taiwan, helemaal in het zuiden van het land. Het is hier bloedheet, dus we zitten te relaxen op ons mooie balkon met buitenbad en uitzicht op zee. In de vorige Blog waren we bij onze ook al mooie cabin in Taroko gebleven. Het is donderdag in Taroko, vandaag gaan we de kloof bekijken. Het is te warm om te wandelen, dus maken we er een hop-on hop-off auto tour van. De kloof is maar eenmaal per uur voor 10 minuten toegankelijk, we moeten een half uurtje wachten in een tunnel voordat we naar binnen mogen.
We hebben bedacht om eerst maar zover mogelijk de kloof in te rijden en de bezienswaardigheden op de terugweg te bekijken. Het is een typische kloof, met op sommige punten smalle, hoge gedeelten. De weg die door de kloof loopt is soms als een halve maan uit de vertikale wand gehakt, vrij absurt om in te rijden, naast ons gaat het heel diep en heel stijl naar beneden. Op sommige plekken is de weg zo smal dat er net een auto door past. Veel van de stijle wanden zijn van marmer. 90% van dit gebied is bergachtig, met 27 pieken hoger dan 3000 meter. Overal om ons heen zien we groene glooiingen. Door de kloof stroomt een snelle helblauwe rivier. Kortom, een erg mooi landschap.
Er is maar 1 dorpje in de kloof waar we onze vochtvoorraad kunnen aanvullen. We nemen meteen wat simpels te eten mee, je weet maar nooit waar we in belanden. De eerste stop die we maken is een korte wandeling langs een rotswand die ons naar een hangbrug brengt. Ondanks dat de brug er stevig uitziet vind Syl het allemaal maar niets, toch loop ze naar de overkant. Aan de overkant merkt Pat op dat de staander waar de hangbrug mee vastzit bijna omvalt, we lopen snel weer terug. Verder door de kloof maken we meer van dit soort korte stops. Bv naar de bodem van de kloof waar het maar een paar meter breed is en mensen liggen te badderen in helblauw water, er blijkt hier een hotspring te zijn. Het schijnt dat het erg gezond is om hierin te zwemmen maar we hebben onze zwemspullen niet bij ons dus slaan we over. We gaan ook naar een uitkijk punt waar we een 1800 meter hoge marmeren stijle wand zien. Bij het dorpje terug gekomen wandelen we een heuvel op naar een tempel complex met pagode. Het uitzicht is naar alle kanten toe groen en erg mooi. Eenmaal beneden kopen we nog wat te snacken en rijden naar de laatste stop van vnadaag, de swallow cave. Hier vliegen erg veel zwaluwen door de kloof die hier zo'n beetje op zijn smalst is. We hebben tot nu toe de tourbussen aardig kunnen vermijden maar dit is blijkbaar een must-see onderweg dus het is hier erg druk. We blijven niet lang hangen en sluiten in de korte rij autos aan om langs wegwerkzaamheden te komen. Het is een uur of drie en we besluiten dat we bij ons mooie huisje gaan relaxen. O ja, hadden we al geschreven dat we onderweg twee apen zijn tegengekomen? Het eerste wildlife is gespot!
Aangezien het eten inclusief is lopen we 's avonds naar het restaurant waar we wat te drinken bestellen en waar plotsklaps het licht uitgaat. We proberen elkaar vragend aan te kijken en zien dan buiten 4 Taroko krijgers met fakkels en een varken opgehangen aan zijn poten aan komen lopen. Ze lopen binnen een rondje en de Chinese tourgroep die vanavond aanwezig is wordt gek van enthousiasme, en wij ook natuurlijk! Na dit spektakel eten we wat en zijn al op tijd weer terug in onze cabin, we gaan vroeg slapen en staan vroeg weer op.
Vrijdag hebben we een ritje van ongeveer 200 km op het program staan. We beginnen met de laatste stop in de kloof, de eternal spring shrine. Deze ligt werkelijk op een mooie plek en aan de voet van de shrine komt een flinke waterval (van de bron) uit de bergen gezet. Dan rijden we door de East Rift Valley, een grote brede vallei omgeven door bergen die voornamelijk wordt gebruikt als landbouw grond. Pat maakt wat mooie plaatjes van rijstvelden en ik lees kaart. Meestal weet ik links en rechts goed aan te wijzen dus dat gaat prima. We willen toch een stuk over de kustweg rijden en gaan via een mooie bergweg waar goed gestuurd moet worden weer richting de zee. Het is vandaag warm en zonnig en bijna wolkeloos maar als we een plekje onder een prieeltje in de schaduw aan zee vinden is dat de idelae lunch stop. We eten onze eerder gekochte lunch dus met prachtig zeezicht. Weer in de auto stoppen we regelmatig bij bezienswaardigheden die gewoon langs de weg gesitueerd zijn, erg handig. We bezoeken 8 heilige grotten waar monikken van iedere grot een boeddistische tempel hebben gemaakt. Is erg kitscherig maar best grappig om te zien. Vervolgens rijden we naar het pllatform van de drie onsterfelijken. Dit is een eiland vlak voor de kust waar al 8000 jaar menselijke bewoning is. Het eiland is met het vaste land verbonden door een enorme boogbrug bestaande uit zeven bogen. Een wandelpad brengt ons naar het begin van de brug maar het is te warm om ook maar te proberen de brug over te steken dus lopen we weer terug en kopen een lekker ijsje bij de parkeerplaats. We stappen in voor de laatste rit naar het kustplaatsje Dulan maar kunnen het guesthouse waar we wilden slapen niet vinden en besluiten nog wat verder te rijden naar de plaats Taitung. Maar niet voordat we gestopt zijn bij de laatste attractie op dit deel van de route nl "Water running up" . Het is natuurlijk gezichtsbedrog maar het lijkt hier echt alsof het water naar boven stroomt!
In Taitung zetten we de Nissan in een parkeergarage en gaan een van de vele hotels binnen. We checken meteen in en halen onze rugzak uit de auto. Daarna lopen we het bezige centrum in. Echt een Taiwanees stadje, zo lijkt ons. Iedereen verkoopt wel wat in de smale straatjes. Ook hier weer vrij netjes vergeleken met andere Aziatische landen. In de LP hadden we een kroegje gevonden, het is vrijdag avond, dus tijd voor een biertje niet waar. Na 3x het centrum rond te hebben gelopen kunnen we het kroegje (of een ander kroegje) niet vinden. Ook niet met behulp van Facebook, op Google maps vinden we dat het kroegje definitief gesloten is. Dan maar naar het steakhouse waar we eerder voorbij zijn gereden. We eten er een heerlijke steak na wat gerommel met handen en voeten om de bediening wijs te maken wat we wilen. Tijdens een sanitaire stop onze hotelkamer krijgt Pat pijn in z'n hoofd. Het stinkt er vreselijk, de lijmlucht die er hangt is niet te harden. We ruiken even op een andere verdieping, maar er is overal scherpe lijmlucht, erg bah.
We besluiten in te pakken en een ander hotel te zoeken. Met dezelfde handen en voeten als eerder op de avond checken we uit en krijgen een gedeelte van ons geld terug. Een paar honderd meter verderop checken we in bij een modern horel, we zijn weer blij. Om de hoek halen we bij de 7-11 wat biertjes en besluiten onze vrijdagavond wat vroeger dan geplant. Zaterdag ochtend, we zijn een week in Taiwan, zitten we rond half 10 in ons autootje. Heading: South. We willen naar het plaatsje Kenting bij het Kenting National Park. Dit is wederom zo'n 200 km en 4 uur rijden. De gemiddelde snelheid ligt erg laag hier. De maximum snelheid is vaak maar 70km/h, we gaan vaak een stuk sneller, maar het gemiddelde blijft laag. Dat is niet erg, want ook nu weer hebben we mooie uitzichten. Aangekomen in Kenting gaar Syl bij 6 hotels naar binnen terwijl Pat met de auto mee rijdt, de hotels liggen naast elkaar hoor, ik laat haar echt geen kilometers lopen ;) Pas bij het zesde hotelletje is er plek voor 2 nachten. We zijn in een erg populair gebied beland. We nemen een ruime kamer met 2 baden, waarvan eentje buiten op het balkon met zeezicht, leuk! Hier in het zuiden schijnt de zon zo'n beetje de hele dag, het is dus ook de hele dag snikheet. In het noorden blijkt dit vooral 's morgens te zijn, met 's middags wat wolken. Straks gaan we waarschijnlijk nog even het toeristische dorpje (straatje) in, morgen is het Nationale Park aan de beurt.
Dag, tot binnenkort.
Pat en Syl
.png){kind=small}
.png)
