We hebben nog een paar dagen voor de boeg voordat we weer richting Taipei verkassen. We hebben ook alweer een paar dagen achter de boeg sinds de laatste Blog. De vorige keer schreven we dat we aankwamen in de badplaats Kenting in het Zuiden van Taiwan. Het is aanmerkelijk warmer in Kenting dan in Taipei, het scheelt wel 15 graden, in Kenting was het 30+ in de dagen dat we er waren. Gelukkig is het niet echt tropisch en is er 's avonds wel enige verkoeling. Na te zijn ingechecked in onze fijne kamer doen we een dutje om daarna het plaatsje te verkennen. In feite draait alles om 1 straat met erg veel onzin toeristen winkeltjes, maar ook leuke eet stalletjes, een paar barretjes en verderop grote resorts.
Na wat rondgelopen te hebben in de straat nemen we plaats op een terrasje. Ons tafeltje staat dicht aan de straat, we zitten gezellig naast elkaar. We bestellen er 2 Taiwan beer. Meteen als de flessen op onze tafel staan worden we voorturend aangestaard. Ligt het aan ons, ons biertje of de plek waar we zitten. We lijken wel een uithangbord, zo vaak worden we aangestaard, mensen draaien zich om, wijzen en lachen. We hebben geen idee. De straat waarin we zitten is een soort doorgaande weg, er rijden ook auto's en bussen. Die bussen spugen duizenden Chinese toeristen uit. De toeristen paraderen als paardjes continue rondjes door de straat. Al ze aan het eind zijn, steken ze over en lopen terug naar het begin. Zo lijkt het maar door te gaan. De twee uur dat we op het terras zitten, houdt deze stroom gapende Chinezen geen moment op, het is een absurde vertoning. Na wat biertjes en eten gaan we op zoek naar een ander tentje, we hebben er genoeg van om apie te spelen. Vooral als een van ons even naar de WC is, is het erg ongemakkelijk. We vinden een leuk tentje, the 2 P's. Een rustig kroegje met engels (nouja) sprekende barmannen. Hier drinken we in alle rust wat cocktails. We belanden pardoes nog tijdelijk in een verjaardag en krijgen taart aangeboden, leuk!
De volgende dag doen we weer een hop-on hop-off dag. We beginnen onze rit bij het meest zuidelijke puntje van Taiwan. Om er te komen moeten we een stukje bergaf wandelen. Het puntje zelf heeft zoals verwacht geen verassingen, het is gewoon een landmark. Terug naar boven gaat wat moeizamer, sjezus wat is het warm. Gelukkig heeft Syl haar plu meegenomen, die gebruiken we als parasol. Zoals de meeste toeristen doen. In ons gekoelde autootjes rijden we verder door een mooi glooiend gras landschap. We stoppen nog her en der om de mooie kliffen te bekijken. We rijden ook afgelegen weggetjes in, met kleine dorpjes en hele mooie huizen. Verderop komen we bij een soort tolweg terrecht waar we wat geld betalen. Als we uitstappen is het weer warm, maar we lopen door naar de rotsen aan de kust. Hier moeten ergens koraal rotsen zijn in de vorm van dieren. We vinden het een erg mooi gebied, maar kunnen er geen dieren in ontdekken. Als we terug zijn in Kenting lopen we over het strand en drinken een biertje bij en leuke strandtent. Daarna eten we lekker westers bij Smokey Joe's.
Na een leuk weekendje aan de kust stappen we maandag vroeg in de auto, we rijden richting Alishan Nationaal Park. Deze plaats was ons aangeraden door 1 van de 2 P's. De rit duurt achteraf erg lang, zo'n 6 uur. Maar voert ons wel langs de Coffee Road, een mooie route door het prachtig groene berg landschap. We stoppen onderweg nog voor een lunch bij de 7-11 en bij een verbijsterende attractie; Fire Burning Water. Een van de weinige plaatsen op deze machtige aardbol waar zowel een water als vuur uit de bodem komt... Nouja dat dus. Er is nog wel een verassing in de vorm van een joekel van een spin, we waren een beetje vergeten, dat het een jungle is hier. Verder richting onze bestemming is de weg erg bochtig en op veel plaatsen stuk door eerdere rots lawines. Het autootje brengt ons ook nog even langs wat thee plantages en dorpjes waar de thee gedroogd word. Door rustig en aandachtig te rijden komen we zoals altijd op onze bestemming aan. Het begint te regenen in Alishan en we hebben geen hotel geboekt. We lopen dus maar richting de VVV om te vragen of het morgen ook zo gaat regenen en of we ergens een kamer kunnen krijgen. Het antwoord is Ja en Ja! Na wat hotels te hebben afgevraagd (ze zitten allemaal netjes naast elkaar) nemen we de goedkoopste kamer van het dorp. Een soort Zwiters Chalet kamertje met overal schrootjes, maar dan zonder raam.
Het is niet echt een levendig dorp, na 15 minuten rondwandelen hebben we alles gezien. Het valt trouwens niet mee om 15 minuten trap op, trap af te lopen als je net van zee niveau komt, we zijn nu op 2200+ meter hoogte. We duiken een typisch Chinees restaurant binnen en bestellen wat gerechten. Het is echt zo'n zaak met overal viezigheid, op de tafels ligt plastic folie wat er inclusief resten wordt afgehaald als er gasten vertrekken. Daaronder zit dan gelukkig wel weer een schoon stuk plastic. Het eten is overigens heerlijk en goedkoop. Ohja, de ober loopt er in een ranzige bodywarmer, heel gek allemaal. Na het eten gaan we terug naar ons schrootjes hok. Er blijkt HBO op de TV te zitten, we kijken er 2 films. Tevens de eerste keer dat we de TV gebruiken.
Vandaag, dinsdag de 17de willen we met het bergtreintje naar de bezienswaardigheden van Alishan. Na het bestuderen van de kaart blijkt het maar een klein gebied te zijn. We kopen wel alvast een retour treinkaartje. Als we echter horen dat we meer dan een uur op het treintje moeten wachten beginnen we te wandelen. Het begint al snel te regenen, daarna te gieten en verderop te hozen. Ondanks ons parapluutje zijn we overal nat. Toch zetten we dapper door. Het is immers een mooi bos met een tempel en wat enorm grote, oude bomen. Natuurlijk geen gewoon bos, het is en heus regenwoud met speciaal voor ons vandaag extra veel regen en heel erg vervelende Chinese toeristen. Mens mens, wat kunnen die gasten vervelend zijn, erg egoistisch vooral. Als we op het onderste treinstation aankomen is het al behoorlijk druk. We gaan ons als Chinese toeristen gedragen en voordringen. En niet zo'n beetje ook!
Terug op de parkeerplaats zetten we de verwarming van onze auto aan, we zijn niet alleen zeiknat ook erg koud! Het is vandaag maar 12 graden... Omdat het zo'n rotweer is besluiten we naar het Sun Moon Lake te rijden, het lijkt op de kaart niet zo ver te zijn maar doordat we van 2200 meter moeten afdalen naar 760 meter is het toch weer een lange bochtige, vochtige rit. Onderweg komen we een paar keer langs wegwerkzaamheden aan volledig verwoeste wegen. Onze auto houdt zich op dit soort off-road trajecten prima al zit Syl soms wel met samengeknepen billen in de auto hoor! Onze route loopt via het Yushan NP waar we vlak langs de hoogste berg van NO-Azie rijden, door alle mist zien we helaas helemaal niets van deze 4000 meter hoge reus.
Bij het Sun Moon Lake zoeken we een iets te duur hotel dat dankzij de feilloze afdingkunsten van Pat toch erg betaalbaar wordt. De kamer heeft een prachtige rode hartjes lamp en hartjes op de muur geschilderd, zeer romantisch allemaal. We lopen een rondje door het dorpje, drinken een thee ergens, lopen langs een Christelijke kerk voorzien van zuilen en als het donker is strijken we neer bij een westers aandoend barretje waar we wat drinken. We zijn rond half 8 op onze kamer en genieten van een douche, prutsen met fotos, kijken wat tv (ook hier HBO) en vallen rond 11-en in slaap.
Tot laterzzz
.png){kind=small}
.png)
