18 dagen in de bergen

Vrijdag ochtend is het best aardig weer, we zitten buiten en zien dat richting Oberstdorf het wel wat donkerder wordt. We rijden toch die kant op, volgens de voorspellingen wordt het wel weer droog. Oberstdorf ligt aan het begin van het Kleinwalsertal en is een half uurtje rijden. We zetten de auto vlakbij het Nebelhorn dalstation neer en pakken meteen een gondel naar boven. Het is een vrij lange rit van 12 minuten naar het middenstation. Dit is dan ook meteen de langste ski afdaling van Duitsland, 7,5km. Hierboven regent het flink en alle toeristen hebben zich keurig als schaapjes in de gangen van het lift station verzameld. Schaapjes gedrag houden we niet van, dus we lopen door naar het volgende lift station en dat was een goed idee. Hier is niemand en we kunnen vrijwel direct overstappen op de gondel naar het berg station.

Dit is de laatste van de 10 liften die nu open zijn, we hebben ze nu allemaal gehad. Sommige meerdere keren en sommige ook weer naar beneden. Zo hebben we misschien wel 25 lift ritjes genomen en zijn zeer blij met onze 'gratis' pas anders zou het onbetaalbaar zijn geweest. Bij het berg station drinken we een bakkie koffie met uitzicht op 400 bergpieken in Duitsland, Oostenrijk, Liechtenstein en Zwitserland. Aan de noordkant is het helemaal vlak en daar zijn de luchten al helemaal blauw.

We zijn vaker in de Allgäu, in het zuiden van Beieren geweest en het was ons toen al opgevallen hoe mooi het weer kan zijn. De Alpen beginnen hier vrij plotseling en daar blijven de wolken vaak een tijdje tegenaan kleven, zoals ook vandaag. Onze timing is perfect, nadat we de koffie op hebben is het droog. Nu kunnen we de omgeving op 2224 meter eens goed bekijken. Boven en tussen de bergen hangen donkere wolken wat een mooi contrast geeft met de besneeuwde pieken. Het Pinkster weekend lijkt rustig te beginnen, we hoeven dus niet in een lange rij naar beneden te wandelen. Onze wandeling voert ons over de kale berg, 300 meter lager terug naar het midden station. Onderweg vinden we een bankje met oneindig uitzicht en een meegebracht broodje. Het is hier helemaal kaal omdat we een stukje boven de boomgrens wandelen, dat heeft ook wel weer wat. De boomgrens in de Alpen ligt gemiddeld tussen de 1800 en 2200 meter afhankelijk van het lokale klimaat. Eenmaal terug op het midden station nemen we een prive gondeltje naar beneden. Oberstdorf dat op een grote vlakte ligt, wordt mooi verlicht door de zon, het bakje raast over skischansen en in de verte zien we de 'wijsvinger van god', nog verderop het typische schuine tafelblad van de Hoher Ifen, we beginnen al aardig bekend te worden met het gebied.

Vanuit het gondeltje is het 30 meter lopen naar Zur Curryworst, na bijna 3 weken hebben we er wel eentje verdient. We krijgen beide een hele grote worst, die zoals het hoort zwemt in de mild pittige currysaus, erg lekker. In een half uurtje rijden we terug naar Mittelberg voor een boodschapje en niet veel later zitten we voor de caravan. De regen komt eraan, dus we gaan naar binnen om even later weer buiten te zitten, het is vrij wisselvallig. We zien om ons heen heel wat tentjes, caravans en campers de kamping opkomen, het Pinkster weekend is nu echt begonnen. Dat betekend ook dat de supermarkten op zondag en maandag dicht zijn, dinsdag gaan we weg, dus we maken een lange boodschappen lijst. 's avonds kijken we deel 6 van Mission Impossible. Het regent gedurende de nacht en de hele zaterdag is er ook regen voorspelt, we maken er dan maar een kalm dagje van. Het enige dat we doen is een taartje eten in zo'n konditorei waar de tijd op z'n minst 50 jaar heeft stil gestaan. En we doen de boodschappen voor de komende dagen vanwege het Pinksterweekend. 

De eerste Pinksterdag begint regenachtig, tijd voor de juiste kleding keuze dus. De lang wandelbroeken en schoenen gaan weer aan, net als de windjas. Vandaag wandelen we vanaf de camping naar het Gemsteltal. Een zijdal van het Kleinwalsertal vlakbij de camping. Op de plek waar de Gemstelbach rivier de Breitach in stroomt wandelen we het dal in, samen met nog wat andere kleurrijke groepjes. Het is een lichte wandeling van zo'n 6km, met halverwege een klassieke berghut. Aan beide kanten van het dal hangen wolken op de toppen en stroomt er heel veel water naar beneden de bach in. Halverwege drinken we wat met daarbij klassieke kaminwurst (vrije vertaling: open haard worst) en Alpenkaas met brood. Het is opvallende hoeveel mensen hier vroeg op de dag al aan de halve liters bier zitten, Pat wil dat ook wel, maar het is nog wel erg vroeg. We zijn nu 1 bergpas van de Hochtannbergpass vandaan, dit ligt bij het Lechdal waar we al 3 keer eerder op vakantie zijn geweest. ,Op de terugweg lopen we aan de andere kant van de Gemstelbach en zien we de gondel en sessellift van Mittelberg. Pat wijst erheen en zegt, daar gaan we heel veel bier drinken, kijkend naar de Sonna Alp berghut. Hiervoor moeten we nog  wel het zijdal uit en richting Mittelberg wandelen. Dit kan via de Breitach, waarvan eerder de wandelroute gesloten was wegens instortingsgevaar. In een uur en een kwartier lopen we naar de sessellift die ons naar de berghut brengt. Tijd voor bier dus, nou ja.... heel uitbundig was het niet want na 2 biertjes zitten we alweer in de lift naar beneden, in de regen. We hebben geen zin om op de bus te wachten en wandelen naar de camping waar we na 40 minuten aankomen en meteen een pizza to go bestellen. We blijken 15km te hebben gewandeld en ondanks de makkelijke wandeling toch nog 300 meter zijn gestegen, tijd om te rusten.

Het is nu behoorlijk druk op de camping en dat is te merken aan het rumoer. Geen probleem, in de caravan is het wel lekker rustig. De volgende ochtend is Pat al om 6:45 wakker, mede door de zon die uitbundig schijnt. Er zijn al mensen aan het afbreken, de camping zal vandaag een stuk rustiger zijn. Dit is ook onze laatste dag op de camping in het Kleinwalsertal, morgen rijden we naar Rothenburg ob der Tauber. Maar vandaag willen nog wel graag voor de laatste keer met een gondel de berg op. Dat doen we nadat we alvast hebben opgeruimd voor de rit van morgen. Rond 12 uur verlaten we de camping pas om met de bus naar de Walmendingerhornbahn te gaan. We pakken het gondeltje naar boven en schuiven direct aan op het terras met een zonnetje en groots uitzicht. Vandaag lunchen we alleen maar op de berg, oja en we kopen wat souvenirs waaronder een beren belletje, daarover later meer.

Dit was ons laatste bergritje, morgen vertrekken we. We hebben het enorm naar ons zin gehad in dit kleine dalletje. Alle soorten weer is aan ons voorbij getrokken, het dal is in 2 weken tijd veel groener geworden en er is veel sneeuw verdwenen wat ons continue nieuwe uitzichten gaf. We hebben besloten dat de camping gratis was omdat we zo vaak van een skilift gebruik hebben gemaakt.

Tot ziens in Rothenburg ob der Tauber

Zum wohl