Kalm an in Rothenburg

De caravan is weer klaar voor een ritje, we zijn vertrokken uit het Kleinwalsertal en rijden in 5 uur naar Rothenburg op der Tauber. Het is een middeleeuws stadje en erg toeristisch. Er rijden heel veel campers en caravans op de weg er naartoe, het blijkt vakantie te zijn in Beieren. Het is maar goed dat we de camping vorige week hebben gevonden en gereserveerd want ze zijn belegt. De camping bevindt zich in het gehucht Detwang net onder Rothenburg aan de westkant van Beieren, de rivier de Tauber loopt door het dorpje.

Inmiddels zitten we niet meer in berggebied, we zijn van 1200 naar 330 meter gegaan. Er wordt heel warm weer voorspeld, hier zijn we eigenlijk geen fan van. Gelukkig staat de Pep vrijwel helemaal in de schaduw van de bomen op een heel ruime plek.

Op deze camping missen we wel de wandelgekkies met hun uitbundig gekleurde kleding, hier vooral toeristen die voor het stadje komen. Na de rit hebben we geen zin meer om naar het stadje te lopen daarom bekijken we het gehucht Detwang dat 1 restaurant telt, daarnaast nog een kerk en wat huizen. We schuiven aan op het terras en drinken een weizen en eten er een mix van Frankisch en Hongaars eten, erg lekker. Vooral de heel erg zure en daardoor scherpe paprikaatjes met zure zuurkool. Na het lezen van onze eigen blog over Rothenburg (2022 ) betalen we met pin en geven we het trinkgeld er contant bij. De ochtend erna merken dat we een heel goed plekje hebben, de zon staat er niet vol op. Een klein deel krijgt wel zon, maar daar hangen we onze zonneschermen op. We doen de hele ochtend niets.

Na de lunch met broodjes van de camping en pindakaas van huis wandelen we naar het stadje. Het oude deel ligt 100 meter hoger dan de camping en het pad er naartoe is heel steil, gelukkig hebben we al wat hoogtemeters in de benen. Het plaatsje heet Rothenburg ob der Tauber, vrij vertaald; Rothenburg boven rivier de Tauber. Als we boven komen herkennen we meteen het kerkplein, hier drinken we een frisdrankje op een terras dat volledig wordt gerund door Chinezen. Alles in het oude centrum doet middeleeuws aan, de uithangborden, scheve straatjes met net zulk scheve vakwerkhuizen, de details in de gevels, een heuse efteling sfeer. Om het centrum staat een stadsmuur waar je overheen kunt wandelen, dat hebben we de vorige keer al gedaan. Er is een schaduwrijke kasteeltuin met uitzicht over het Tauberdal en er zijn heel veel toeristen winkels. Een paar daarvan zijn het hele jaar door in kerstsfeer, je kunt er kerst ornementen kopen. Elk straatje heeft zeker 3 ijs salons (waarom heet het een salon?) waar het heel druk is. Tsja, je moet mensen toch wat vertier kunnen bieden. Het bekendste deel is het Plönplein, als je Googled naar 'Rothenburg' krijg je zeker een foto van dit plein. Nadat we een rondje hebben gelopen gaan we via een ander steil pad het dal weer in en steken de Tauber over via een overdekte brug. Wandelend langs het riviertje komen we bij 'Unter den Linden'. Een erg vriendelijke biergarten gelegen in een bos met verkoeling van de Tauber, het ziet er heel spontaan uit. Via de vriendelijke zelfbediening bestellen we weizen bier en komen even bij van de wandeling. We bestellen ook een broodje met salami, als deze klaar is wordt onze naam duidelijk en resoluut over het terrein geschreeuwd, handig. Als mensen hun bestelling ophalen laten ze rustig alle spulletjes zoals tassen, telefoons en geld achter, wat een vriendelijkheid. Na nog een biertje, wurstsalat en een pizza met salade gaan we terug naar de camping.

Donderdag ochtend gaan we wat vroeger onderweg naar Rothenburg. Het doel is om de meute na te doen en een ijsje te gaan eten. Nu het nog koel is wandelen we vrij gemakkelijk de 100 meter naar boven. In het stadje is het nog niet bizar druk. Via de kasteeltuinen met uitzicht over het dal lopen we naar het centrum en hoogste punt van het plaatsje. Er is een kerst museum waar we beide niets mee hebben en het daarom willen bezoeken. Het blijkt zoal verwacht een winkel vol met kerst rotzooi. Het is wel heel mooi gedaan, je waant je in de kerst uitstalling van de Intratuin. We smullen van een ijsje vlakbij het marktplein terwijl er groepen Japanners en luide Amerikanen aan ons voorbij trekken. Syl ziet in de verte een groot gebouw en onze nieuwgierigheid brengt ons erheen. Onderweg worden we door wat dronken mannetjes begroet met Hallo baby, wil je samen barbecuen? We bedanken vriendelijk. Het grote gebouw blijkt een joekel van een jeugdherberg te zijn van een paar honderd jaar oud. Dit deel van de stad hebben we nog niet gezien, het lijkt wat authentieker en minder opgepoetst. Zo wandelen we een tijdje door de straatjes van Rothenburg. Voor de lunch en om verder lui van de laatste dagen van onze vakantie te genieten lopen we terug naar de camping. Daar is het een komen en gaan van  vooral campers, de helft is Nederlands. Dit is typisch zo'n plaatsje waar je voor 1 of 2 nachten heen kunt om het een keer te bekijken.

Vrijdag de 13de besluiten we pardoes te vertrekken, Pat heeft geen zin om 550km in een keer te rijden, begrijpelijk want met de caravan duurt het 8 tot 10 uur. Efficient als we zijn worden er broodjes gesmeerd, camping betaald, spullen ingeladen en caravan aangehaakt. Na 4 uur komen we in de hitte aan op een Camping aan de Dutenhofenersee. We staan met De Pep op een postzegel even later blijkt dat er op dezelfde postzegel nog 2 caravans bij kunnen. We hebben wel uitzicht op onze eigen auto, hoe fraai is dat. We zijn van een camping in de bergen met uber fitte mensen terecht gekomen op een plek met alleen maar sjieke en zeer passieve mensen. Zelfs de vuilnis wordt op de elektrische fiets of step weggebracht, je zou het hele stuk moeten lopen. We proberen te bedenken of we wel vaker op zo'n rommelige camping hebben gestaan. Misschien in Amerika? Het is echt te warm om iets te doen daarom zitten we tot 11 uur roerloos voor de caravan. Als we eenmaal in bed liggen horen we de disco, kwebbelende buren en de snelweg tijdens een iets te klamme nacht. Toch worden we netjes en vrij fit om half 8 wakker. Met dezelfde efficiëntie als de dag ervoor krijgen we het voor elkaar om om kwart over acht weg te rijden.

Het laatste stukje naar huis rijden we in 5 uur, het is niet heel druk, maar er zijn wel heel veel werkzaamheden. Op zich is dat met de caravan niet heel erg, want  het gaat er niet veel langzamer door, het is wel wat meer opletten. Voor onderweg hebben we lekker Duits brood met aufschnitt. Onderweg geeft the thermometer van de auto op een gegeven moment 32 graden aan. Op dat moment bepalen we onze definitie van 'rotweer'. Zo zullen veel mensen het 'rotweer' vinden als het regent. Wij hebben dat bij deze temperaturen en luchtvochtigheid. Boven de 25 graden noemen we het 'rotweer' 🤣

Om 1 uur komen we aan in Lieren waar we met dezelfde efficiëntie de boel installeren en snel in de schaduw gaan zitten. Alhoewel Pat meteen op de fiets stapt voor een boodschapje.

Het was een hele fijne vakantie, vooral de tijd in de bergen. We hebben weer wat meer geleerd over vakantie met een caravan en zullen het volgend jaar misschien iets anders doen. Er is 2300km gereden in deze maand waarvan het grootste deel met De Pep. De verzekering is ingeschakeld voor wat gaatjes in de luifel en Pat probeert garantie te claimen voor een defecte camera. Niet veel gedoe en vooral veel mooie uitzichten.

See y'all in the Rocky Mountains a few months from now