Vrijdag de 17 september rijden we vanuit Zakopane in Polen naar Spišský hrad (Spiš Castle) in Slowakije, het regent. Het is een mooie rit door het Tatra gebergte en wat later door groen heuvelachtig gebied. Spiš is een kasteel ruine, een van de grootste van Europa. Het enorme kasteel dat op een heuvel boven een paar dorpen ligt is al van ver te zien als we op de snelweg rijden. Als we in een plaatsje aankomen om de ruine van dichterbij te bekijken blijken we er te zijn tijdens de start van een etappe van de ronde van Slowakije. Er staan allerlei bussen van bekende wielerploegen, we hebben er geen bekende renners gezien.
We bekijken het enorme complex dat boven ons uit torent van een afstandje. Iets verderop, op een heuvel hebben we een goed uitzicht over het dorp en het kasteel. Het kasteel blijkt groter te zijn dan het hele dorp, een mooi uitzicht, dat zeker. Via dezelfde weg rijden we terug naar het hotel voor vannacht. We overnachten liever niet in hotels omdat het daar vaak aan van alles ontbreekt en het totaal geen sfeer heeft. Vrijwel alles gaat via Airbnb en zo komen we dan op de mooiste plekken en in de mooiste huizen terecht. Enfin, deze keer dus een hotel en wat voor eentje. Het is een hotel uit de 70er jaren en bedoelt voor de regeringsleiders van toen. Het zal vast heel luxe zijn geweest, maar nu moeten we vooral lachen om de verouderde staat van het hotel. De lobby heeft ramen van een meter of 10 hoog met uitzicht op de bergen rondom, hetzelfde uitzicht hebben we vanuit onze kamer. Als we een welkomst drankje drinken wordt al snel duidelijk dat er van die luxe en sjieke bedoening helemaal niets meer over is. Je wordt verwacht netjes gekleed naar het restaurant en bar te komen. Maar vrijwel iedereen loopt er in sweatpants en op badslippers, bah! We eten een pizza in een heel leuk restaurantje een stuk verderop in het dorp. De eigenaren verzamelen schijnbaar al tientallen jaren van alles en nogwat zodat het lijkt alsof we in een volgepakt museum zitten.
Vanuit het gekke hotel vertrekken we zaterdag via mooie binnen wegen naar het houten dorpje Vlkolinec. Het dorpje ligt in een national park en is alleen via een krap bergweggetje te bereiken. Alle huizen zijn dus van hout en her en der worden ze nog bewoond. Er wonen nog 35 mensen in de 40 huizen die al meer dan honderd jaar niet zijn veranderd. Het ziet er allemaal erg schattig uit, mede door de leuke kleurtjes die ze de huizen hebben gegeven. Er word een lokale lunch voor ons geserveerd en we banjeren er wat rond. Na het bezoek aan Vlkolinec rijden we verder naar Banska Stiavnica. Dit middeleeuwse dorp ligt in een caldera, nu het Štiavnica gebergte genoemd. We hebben een appartement in de hoofdstraat gevonden, het blijkt de perfecte plek voor ons te zijn. Het appartement is enorm en heeft uitzicht op een kasteeltje. Heeeel toevallig lopen we de lokale brouwerij binnen voor een hapje en een drankje, het eten is hier uitstekend, vooral de schnitzel (beter dan in Wenen).
De zondag zijn we wel toe aan een dagje lummelen en een beetje bijkomen van de reis tot nu toe. Natuurlijk gaan we nog wel naar buiten en maken we een wandeling naar het kasteel waar we uitzicht op hebben en komen we pardoes op het beste terras van de stad terecht. Hier hebben we uitzicht op de oude stad met z'n kerktorentjes en kastelen en we genieten in de zon met een vers gebakken cake van noten uit eigen tuin. Maandag ochtend is er niet veel open, daarom komen we terecht in een soort nachtclub waar ze een heerlijk ontbijt serveren. Vanuit de hele omgeving is er zicht op de Calvary, dit is een heuvel met daarop 3 kerken en 22 kapelletjes die de 14 staties tijdens de lijdensweg van Jezus uitbeelden. In elk kapelletje op deze Kruisweg wordt een moment van de lijdensweg afgebeeld door een schildering op de muur. Daarnaast zijn er nog 8 kapelletjes met beeltenissen van de jeugd van Jezus. Het uitzicht over de Caldera en het stadje Banska Stiavnica is prachtig. Omdat er op maandag bijna geen restaurants open zijn komen we weer terecht in de brouwerij, wat een pech.
Later in dit reisje willen we graag naar Venetië, omdat het vanwege Corona minder druk is kunnen we nu vrij makkelijk een appartement vinden in de stad. Vanuit Slowakije is de makkelijkste weg via Wenen, zodoende besluiten we om 2 nachten naar Wenen te gaan. Deze stad staat niet echt op ons 'lijstje' maar is wel zo bekend dat het bijna onlogisch is om over te slaan. Dinsdag rijden we dan ook rustig naar Wenen. Opvallend is dat we aan de grens ons Corona paspoort moeten laten zien. Als we aankomen in Wenen gaan we meteen door naar Schloss Schönbrunn, het voormalig paleis van Keizerin Sissi. Het paleis, als gebouw is van buiten niet heel bijzonder. Persoonlijk hebben we geen drang om veel $$$ te betalen om de binnenkant te zien. We houden het dan ook bij de gratis tuinen rondom het paleis. Die tuinen zijn vooral ongelofelijk groot. Het is allemaal erg netjes, er bloeien nog bloemen en er word volop gesnoeid om alles winterklaar te maken. Helemaal achterin de tuin staat een wanstaltig gebouw, de Gloriette. Het gebouw dient zuiver als blikvanger en uitzichtpunt. De Gloriette staat op een heuvel waarvan we een mooi uitzicht krijgen op de tuinen, het paleis en de stad er omheen. Op de een of andere manier komen we net buiten de paleistuinen wéér terecht in een brouwerij voor de lunch. Door chaotisch Wenen banen we ons een weg naar de wijk Favoriten om een parkeergarage te zoeken bij ons appartementje. Hier verblijven we 2 nachten in een eenvoudige kamer. Als we zijn uitgerust besluiten we de metro naar Stephanplatz te nemen, een kort ritje van 5 stops. Zodra we uit de metro stappen zien we meteen de enorme Stephanskirche en alle reuring daar omheen. Het is best druk voor een dinsdagavond, maar ja het is dan ook de hoofdstad van Oostenrijk. We slenteren wat rond, bekijken de perfect onderhouden grote gebouwen en komen bij de Donau uit. Later bleek dit de Donau niet te zijn, maar een soort kanaal, ook goed. Er zijn opvallend weinig gezellige barretjes waar we een biertje kunnen drinken. De Oostenrijker lijkt nog wat te zijn blijven hangen in 100 jaar geleden waarin de inwoners vooral vertier vonden in een konditorei. Dat maakt deze stad meteen uniek. We vinden na wat slenteren toch een leuk art cafeetje, Artner am Franziskanerplatz. Het werd een gezellige avond.
De volgende dag beginnen we rustig met een ontbijtje op ons kamertje en wachten we af tot de regen voorbij is. We nemen weer de metro en komen na wat omzwervingen uit in het museumkwartier. Dit is wat we ons bij Wenen hadden voorgesteld. Joekels van gebouwen, een tikkie over de top met alle beelden en ornamenten maar erg mooi. De gebouwen staan in netjes bijgehouden parken, een wandelinkje hier is de moeite waard. Er staan wat reusachtige musea en ook het parlement heeft hier wat gebouwen staan, een sjieke buurt dus. Tussen de parlementsgebouwen zien we een lange rij mensen voor een cafe staan. Pat gaat ook in de rij staan terwijl Syl even via onze grote vrind Google bekijkt waarom we eigenlijk in de rij staan. Het blijkt Cafe Central te zijn, meer dan 100 jaar oud waar al net zo lang beroemdheden komen, het staat net zo hoog aangeschreven als Hotel Sacher. We besluiten dat dit wel een mooie plek is voor pauze en een lunch. We bestellen, nu we hier toch zijn beide een Wiener Schnitzel. Deze ziet eruit zoals je kunt verwachten, zo groot als het bord en zo plat als een duppie. De schnitzel blijkt niet beter te zijn dan die we in de brouwerij in Banska Stiavnica hebben gegeten. Alles gaat er heel kalm aan toe en we zitten er zo'n 2 uur, de rekening was wel vrij fors. De wandeling gaat verder naar het centrum, natuurlijk wel nadat we af en toe eens de verkeerde kant op lopen. Als we weer in het centrum zijn blijkt dat we meer dan 15km gelopen te hebben. Het wordt tijd voor een drankje, die vinden we in 1516 brewing, inderdaad weer een brouwerij. Hier hangen we wat rond en eten een pretzel. Op de weg terug naar ons appartementje gaan we nog even langs bij het art cafe. We hadden weinig gevoelens bij Wenen, maar na anderhalve dag door de stad te hebben gewandeld kunnen we zeggen dat het best een aardige stad is om eens te bezoeken.
En doooor.
.png){kind=small}
.png)
